Niviskar: Newzad Hirorí
Kurmanciya devera Behdînan ji hinek aliyan ve ji kurmanciya deverên dî yên Kurdistanê cida ye. Sedemên vê cidahiyê dikarin dîrokî, cografî, aborî, civakî û/yan siyasî bin; lê newekheviyên heyî ji bo kurmancînivîs û kurmancîaxêvan diyardeyên balkêş û pirsgirêkên cidî ne.
Niviskar: Newzad Hirorí
Kurmanciya devera Behdînan ji hinek aliyan ve ji kurmanciya deverên dî yên Kurdistanê cida ye. Sedemên vê cidahiyê dikarin dîrokî, cografî, aborî, civakî û/yan siyasî bin; lê newekheviyên heyî ji bo kurmancînivîs û kurmancîaxêvan diyardeyên balkêş û pirsgirêkên cidî ne.
Herçend xelk bi giştî navê ‘zarê Behdînan’, ‘devoka Behdînan’ yan ‘behdînî’ (badînî) li wê kurmanciya ku li herêma rojava ya Kurdistana Îraqê têt bi kar anîn dikin, mirov nikare sinorên aşkira û naskirî yên ku kurmanciya wê herêmê bi temamî ji kurmanciya deverên dî vediqetîne diyar bike. Kurmancîaxêvên, yan ‘behdîniyên’, ku nêzîkî sinorên Suriye û Tirkiyeyê dijîn bi zimanekê ku pêtir nêzîkî kurmanciya kurdên rojava û bakurî ye dipeyivin. Bo nimûne, peyivên “xoş” û “xo” yên ku li bajarê Dihokê tên bihîstin, li wan deveran dibin “xweş” û “xwe”. Herweha, hevokên wek “ez dikem”, “ez dibem” û “ez didem” yên deverên Dihok, Amêdî û Akreyê li Şengal û Zaxoyê dibin “ez dikim”, “ez dibim” û “ez didim”.
Diréjey em babete le mallperrí Kulturname
